ಭಾರತೀಯ ಆಚಾರ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯತೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿರುವ ಗ್ರಂಥ

*ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮೂಲ ಲೇಖಕ: ಡಾ ವೆಂಗನೂರು ಬಾಲಕೃಷ್ಣನ್.

ಕನಡಕ್ಕೆ: ಊರುಕುಂಟೆ ನರಸಿಂಹ ಮೂರ್ತಿ*

ನಿಜವಾದ ದಾನ (ಚಂದಾ) ಎಂದರೇನು ?

ನಾವು ವಸ್ತುಗಳನ್ನಾಗಲಿ, ಧನವನ್ನಾಗಲಿ ಬದಲಾಗಿ ಇತರರಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ. ಇದು ನಮಗೆ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಚಂದಾ ರೂಪದಲ್ಲಿ ( ಸಹಾಯ ) ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು, ನಮಗೆ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತದೆಂಬ ಭಾವನೆಯಿಂದ ನಾವು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಇದೊಂದು ವಿಧವಾದ ದಾನ. ಕಷ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವವನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣವನ್ನು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ, ಮತ್ತೆ ಆತನು ಯಾವಾಗ ಕೊಡುವನೋ ಎಂದು ಎದುರು ನೋಡುವುದು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ ಹಾಗೆಯೋ ಅಥವಾ ದಾನ ಮಾಡಿರುವ ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ಲ.

*ಬಲಗೈ ದಾನ ಮಾಡಿದರೆ ಎಡಗೈಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದೆ ಕೊಡುವುದು ಒಳ್ಳೆಯ ಲಕ್ಷಣ ಎಂದು ಹೇಳುವರು.* ಆದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಕೀರ್ತಿಗಾಗಿಯೋ ಇಲ್ಲವೇ ಆ ದಾನಮಾಡುವುದರಿಂದ ತನಗೆ ಇನ್ಯಾವುದೋ ರೀತಿಯ ಸಹಾಯವಾಗುವುದೆಂದೋ ಮಾಡುವ ದಾನ ಅಲ್ಪವಾದುದು. ಹೀಗೆ *ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ದಾನಗುಣ ಹತ್ತು ಜನಕ್ಕೆ ತಿಳಿಯಬೇಕೆಂದು ದಾನ ಮಾಡುವರು. ಆದರೆ ಇಂತಹ ದಾನದಲ್ಲಿ ನೈತಿಕತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿಯ ಸಹಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದವನು ಸಹ ಉದ್ಧಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.* 

ದಾನ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂದು ಆಲೋಚನೆ ಸರಿಯಾದುದಲ್ಲ. ಧಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಪರಿಪಕ್ವತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದವರು ಇತರರಿಗೆ ದಾನ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಭಗವಂತನ ಕೃಪೆಯೆಂದು ಭಾವಿಸು ವರು. ಇಲ್ಲದವನಿಗೆ ಇರುವವನು ತನ್ನ ಶಕ್ತಾನುಸಾರ ಮತ್ತೆ ಏನನ್ನೂ ಆಶಿಸದೆ ಸಹಕರಿಸಬೇಕೆಂದು ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಹೇಳುತಿದೆ.

ಮತ್ತೆಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲದ ರೀತಿಯಾಗಿ *ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ತ್ಯಾಗ ಧಣಿಗಳು, ದಾತರು ಇರುವರು. ಕರ್ಣ, ಶಿಭಿ ಚಕ್ರವರ್ತಿ, ಮಹಾಬಲಿ ಮುಂತಾದ ದಾನವೀರರೆಷ್ಟೋ ತಮ್ಮ ದಾನ ಗುಣದಿಂದ ಶಾಶ್ವತ ಕೀರ್ತಿವಂತರಾಗಿ ಮುಕ್ತಿಧಾಮವನ್ನು ಸೇರಿರುವರೆಂದು ನಮ್ಮ ಪುರಾಣ ಕತೆಗಳು ಹೇಳುತ್ತಿವೆ.* ಅವರೀಗ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅವರ ಪ್ರೇರಣೆ ಧಾತು ಗುಣ ಉಳ್ಳವರನ್ನು ಪ್ರಭಾವಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಏನೂ ಆಶಿಸದೆ ಸಹಾಯ ಅಗತ್ಯವಿರುವವರಿಗೆ ದಾನ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದು ಒಂದು ಮಹೋನ್ನತವಾದ ಸತ್ಯವಾದ ಸುಕರ್ಮ ಆಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ದಾನ ಮಾಡುವಾಗ ಯೋಚಿಸಿ ಮಾಡಬೇಕು. ದಾನವು ಅಪಾತ್ರ ದಾನವಾಗಬಾರದು.

*ಸಂಗ್ರಹ ಮತ್ತು ಪ್ರಚಾರ;*

*ಗೋ ರಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸ...*

*ಮೊ:9845856139.*