ಎಂತ ಚಂದಿತ್ತು ಆ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ಅಂತ ಚಂದಿತ್ತು

ಐದಾರು ಮೈಲೂ ಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದು ಹೋಗಿತ್ತಿದ್ದ

ಆ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ಅಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಸಹಪಾಟಿಗಳೊಡನೆ ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ

ಅಂಟೆಗೊದ್ದಾಟ, ಚಿನ್ನಿದಾಂಡಿನಾಟ, ಗೋಲಿಬುಗುರಿಗಳಾಟದ ಆ ಕ್ಷಣ ಎಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಕುಂಟೆಬಿಲ್ಲೆ ಆಡಿಕೊಂಡು ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು

ಹರಿದ ಚಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುವಾಗ ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು

ಹಿಂದೆ ಹಲ್ಕಿಸಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಕಾಲ ಅಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಮುಜುಗರದ ಪದವೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಮುಗ್ಧಮನಸ್ಸುಗಳ ನೋಟ

ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಸ್ನಾನದ ಪುಳಕ, ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬದಲಾಗುವ ಬಟ್ಟೆ, ಚೌಳು‌ ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಒಗೆದಿದ್ದರಿಂದ ಜಗಮಗಿಸಿ ಘಮಘಮಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

 

ಅವಸರವಾದಾಗ ಶೌಚಮಾಡಿ, ಅವಶ್ಯವಿದ್ದಾಗ ಕ್ಷೌರಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು

ನನ್ನ ಶಾಲಾ ಪುಸ್ತಕದ ಚೀಲವನ್ನು ಸ್ನೇಹಿತರ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಮೈಲಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಹೊರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತಿದ್ದ ಕಾಲ,

ಅದು-ಸರಸ್ವತಿಯ ಭಕ್ತಿ ಭಾವ ಅಂತ ನಂಬಿದ್ದ ಕಾಲ ಎಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಕದ್ದು ಕೊಯ್ದ ಕಾಚಕ್ಕಿ, ಹೆಸರು, ತೊಗರಿ, ಉದ್ದು,

ಇತರ ಕಾಳ ಬೇಯಿಸಿ ತಿಂದ ರುಚಿ ಎಂತ ಚಂದಿತ್ತು,

ತರತರ ರಸಭರಿತ ಹಣ್ಣುಗಳ ಮರ ಹತ್ತಿ ಕಿತ್ತು

ಬೆರಳು ಉಗುರಿನಿಂದ ಗೀಳಿ ಬಾಚಿ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ ಎಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಗೆಳೆಯನ ತಲೆಗೂದಲಿಗೆ ಹಚ್ಚಿದ ಹರಳೆಣ್ಣೆಯನ್ನು

ಕೈಗೆ ಸವರಿಕೊಂಡು ಹಲಸಿನಣ್ಣು ಸುಲಿದು

ತೊಳೆಬಿಡಿಸಿ ಗಬಗಬನೆ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ ಅಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಕಾಡಕ್ಕಿಗಳ ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಎಕ್ಕಿ, ತೊಪ್ಪೆಯನ್ನು ಮೆತ್ತಿ,

ಕಸಕಡ್ಡಿಗೆ ಬೆಂಕಿಹಚ್ಚಿ,

ಆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟೆ ಸುಟ್ಟು ತಿಂದು ತೇಗುತ್ತಿದ್ದ

ಕಾಲ ಅಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಕಾಲ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆವಾಗ ಅಂಬುಗಳ ಅಡ್ಡ ಕಟ್ಟಿ

ಹಿಂದೆ ಬರುವ ಗೆಳೆಯ ಗೆಳತಿಯರು ಕಾಲು ಎಡಗಿ

ಮುಗ್ಗರಿಸಿ ಬಿದ್ದಾಗ , ನಲಿಯುತ್ತಿದ್ದ

ಆ ನಗುವಿನ ಕಾಲ ಅಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ವಡೆ, ಒಬ್ಬಟ್ಟು

ಕೆಲಬಾರಿ ಮಾತ್ರ ಗುಡ್ಡೆ ಮಾಂಸದೂಟ,

ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲೇ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ತಿಂಡಿತಿನಿಸುಗಳನ್ನು

ಅಂಗಿಚಡ್ಡಿಯ ಜೇಬು ಶಾಲಾ ಬ್ಯಾಗುಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರಿಸಿ

 

ಸಿಹಿ ಎಣ್ಣೆಯ ಅಂಟು ರಟ್ಟು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸಲು ಅಸಡ್ಡೆ ತೋರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ ಅಂತ ಚಂದಿತ್ತು.

 

ಈಗೇನಿದೆ, ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ಎಲ್ಲವೂ ಯಂತ್ರಮಯ, ತಂತ್ರಮಯ, ವಾಹನಗಳ ದಟ್ಟಣೆ, ಹೊಗೆ, ಶಬ್ದಮಾಲಿನ್ಯವೆ ತುಂಬಿವೆ.

ಸ್ಕೂಲ್ ಗೆ ವ್ಯಾನು , ಕೈಗೆ ಪೋನು  ಬರೆ ಹೋಂ ವಕ್೯ ವಕ್೯ ವಕ್೯...

ಪಿಜ್ಜಾ ಬರ್ಗರ್ ರೇ ಊಟ

ಮೊಬೈಲ್ ಕಂಪ್ಯೂಟರೇ ಆಟ

ಇದರ ಮುಂದೇ ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ ರಸದೂಟ

ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಲ್ಲವಾಯ್ತು

ನಮ್ಮಗಳಿಗೇ ಮುಗಿದೋಯ್ತು..

 

 

 

(ಈ  ಕವನದ ಚಿತ್ರಣ ನನ್ನಜ್ಜಿಯ ಊರಾದ ಪಾಂಡವಪುರ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಕುರಹಟ್ಟಿ ಮತ್ತು ಸುಂಕಾತೊಣ್ಣೂರು ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನ ನೆನಪಿದು)

 

ಗೋ ರಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸ

ಗೋವಿಂದೇಗೌಡನದೊಡ್ಡಿ

ಚನ್ನಪಟ್ಟಣ

ಮೊ: ೯೮೪೫೮೫೬೧೩೯.